“Yozgatlı olmak ayrıcalıktır” sloganıyla her karşılaşmamda üzülüyorum. Her fırsatta geri kalmışlıktan şikâyet eden Yozgatlıların, Yozgat’ın geri kalmasına katkı sağlamaktan başka hiçbir işe yaramayacak olan bu tür sloganlardan teselli ve haz duyuyor olmalarına üzülüyorum…
‘Belki de ben yanılıyorumdur’ diye, bu sloganı kendi zihnimde muhakeme ettim:
Yozgatlı olmak gerçekten de bir ayrıcalık mıdır? Ayrıcalıksa, bu ayrıcalık nerede, ne zaman, ne şekilde kendisini göstermektedir? Bu soruyu sorduktan sonra, basit bir mantık yürüttüm. “Yozgatlı olmak”, herhalde Yozgat’ta hiçbir özel değer taşımaz. Çünkü, başka şehirlerden gelip Yozgat’ta yaşayan küçük bir nüfusun dışında Yozgat’ta herkes zaten “Yozgatlı” olduğuna göre, Yozgatlı olmanın Yozgat’ta bir “ayrıcalık” sebebi olması düşünülemez.
Peki, Yozgatlı olmak, Yozgat dışında başka şehirlerde ve başka ülkelerde bir “ayrıcalık” ifade eder mi? ‘Evet’ diyebilmek için de bir sebep bulamadım. Herhalde, Türkiye’nin herhangi bir şehrinde veya dünyanın herhangi bir ülkesinde Yozgatlı olanlara farklı muamele yapılmıyor. O halde, acaba bu sloganı üreten kişi, “ayrıcalık” kelimesiyle ne kastetmiş olabilir?
Eğer kastedilen şey Yozgatlılara atfedilen “yiğitlik, vatanseverlik” gibi özelliklerse, bu özellikler de sadece Yozgatlılara mahsus özellikler değil. Hangi Anadolu şehrine gitseniz, mahallî kahramanlarla, kahramanlık destanlarıyla, yiğitlerle, şehitlerle karşılaşırsınız. Yiğitlik, vatanseverlik, misafirperverlik ve benzeri özellikler zaten Türk Milleti’nin ortak özelliklerindendir…
O halde, Yozgatlı olmak neden ayrıcalık olsun? Eğer bu ayrıcalıktan kasıt, gurbetteki Yozgatlıların hemşehrileriyle karşılaştıklarında gönüllerinde hissettikleri bir ayrıcalıksa, bu duygu da sadece Yozgatlılara mahsus bir duygu değil. Malûm, Türkiye’de her şehrin - köylerine varana kadar - kendi hemşehri dernekleri var…
Söylemek istediğim şu:
Bu tür sloganlar gururumuzu okşuyor ya da geri kalmış bir şehrin mensubu olmaktan kaynaklanan ezikliğimizi hafifleten bir teselli etkisi yapıyor olabilir. Bu tür sloganlar sadece Yozgat’a mahsus da değil.
Aynı sloganın başka şehirlere uyarlanmış pek çok örneği ile de karşılaşabilirsiniz. ‘Şuralı olmak ayrıcalıktır’, ‘buralı olmak ayrıcalıktır’, gibi… Bazı şehirler bu sloganı spor takımlarıyla birlikte kullanıyor. ‘Falansporlu olmak ayrıcalıktır’, ‘filansporlu olmak ayrıcalıktır’ gibi…
Belli ki, her Anadolu şehri kendisine bir “ayrıcalık” atfederek, kendisini “özel” hissetmek ihtiyacı duyuyor. Yozgat tabiriyle, biraz kubarmak ihtiyacı…
Bu tür sloganların üretilmiş olmasının anlaşılabilir, izah edilebilir tarafları var ama, faydası ne? Bizi hayalî ayrıcalıklardan medet ummaya ve tesellî bulmaya iten bu içi boş sloganların kime ne faydası var? Bütün Anadolu şehirleri kendilerini “ayrıcalıklı” kabul ediyorsa, zaten “ayrıcalıklı olmak” kendiliğinden anlamını kaybetmiş olmuyor mu?
Yozgat’ın ve Yozgatlıların bir ayrıcalığı olacaksa, bu ancak altına imza atacağı başarılarla olur. Eğer ille de “ayrıcalıklı” olmamız gerekiyorsa, bunu ancak, en azından Türkiye çapında birtakım başarıların altına imza atarak elde edebiliriz… Yoksa, “Yozgatlı olmak ayrıcalıktır” sloganı, hazin bir komediden ibaret kalır…
Kendi kendimizi kandırmayalım… Yozgat’ın sloganlara da ihtiyacı olabilir; ama içi boş sloganlara değil… Zira, “Yozgatlı olmak ayrıcalıktır” dediğimiz anda, sanki yapmamız gereken her şeyi yapmışız gibi, yatıp uyuma moduna geçmişiz demektir…
